Ο Νταλικέρης Μου


Και μετά ήρθε και με άρπαξε από το λαιμό και δε μπορούσα να αντισταθώ

Δεν ξέρω καν αν ήθελα.

Εννοώ και να απεγκλωβιστώ από τα μπράτσα του τι θα κερδίσω;

Σύντομα θα με ξαναπιάσει έτσι κι αλλιώς

Έτσι προτίμησα να κάτσω φρόνιμη στα χέρια του και να με καθαρίσει μια ώρα αρχύτερα.

Έκλεισα τα μάτια και κοίταξα τον κόσμο.

Ο κόσμος δεν εξαφανίζεται όταν κλείνουμε τα μάτια άλλωστε.

Ο κόσμος είναι μέσα από αυτά.

Και δεν είδα κανέναν.

Τους είδα όλους και κανέναν.

"Σε ποιον θες να πεις αντίο;"

"Σε κανέναν!"

"Γιατί;"

"Γιατί δεν τους νοιάζει αν πεθαίνω ή όχι

Γιατί δε με νοιάζει αν πεθαίνω ή όχι"

"Θα πεθάνεις, μη το ψάχνεις"

"Εντάξει τότε. Δεν τους νοιάζει που πεθαίνω.

Ούτε εμένα νοιάζει που πεθαίνω."

Δε λέω πως στον άλλον κόσμο θα ‘ναι καλύτερα, για αυτό και δεν αυτοκτονώ.

Αν ήξερα πως θα ‘ναι καλύτερα θα το κανα. Τι χαζή είμαι; Γιατί να μη προτιμήσω μια πνευματικά ελεύθερη, αγνή ζωή από το ψυχρό σωματικό βίο που θα τελειώσει από τη μια στιγμή στην άλλη στα χέρια του βρωμερού νταλικέρη;

Χα χα μα είναι δυνατόν ποτέ;

Κοίτα, κάνε μόνος σου τη σύγκριση

Από τη μία, εσύ, ένα σωρό απρόσωπα πρόσωπα, αγενέστατοι ευγενείς, αγράμματοι γραμματείς δημοσίου. Εσύ πολεμάς ανάμεσα τους. Σκίζεις σάρκες, βρίζεις, σκοτώνεις τη ψυχή σου, φτάνεις στη κορυφή. Αλλά πίσω από τον θρόνο του βασιλείου που με τον ιδρώτα σου κατέκτησες, βρίσκεται αυτός ο σιχαμένος τύπος. Όχι ο συγκεκριμένος. Πάλι καλά σκέφτηκε προτού με σφάξει στη μασχάλη του να φορέσει αποσμητικό, αλλιώς δε θα άντεχα να κάνω τέτοιες σκέψεις.

Από την άλλη εσύ με φτερά, να μοιράζεσαι έναν τεράστιο καθαρό, πνευματικό χώρο με άλλα γυμνά αγγελάκια τρώγοντας Philadelphia και συζητώντας με νεκρούς διανοούμενους. Κανέναν δε νοιάζει αν θα φτάσεις στη κορυφή, γιατί στο κάτω- κάτω τη μοιράζονται. Ζουν στη κορυφή χωρίς να είναι μοναχικοί, χωρίς να είναι στριμωγμένοι στα μπράτσα του νταλικέρη. Και χωρίς να φοβούνται. Και χωρίς να πουλάνε καμία ψυχή. Μόνο το σώμα τους στα σκουλίκια.

Καταλαβαίνεις γιατί δε θέλω να δω κανέναν όταν θα βρίσκομαι μισοπνιγμένη;

Γιατί δε θα καταλάβουν γιατί χαμογελάω

Δε θα συνειδητοποιήσουν ποτέ πως αυτοί είναι ο λόγος που χαμογελώ επειδή πεθαίνω.

Τους ευχαριστώ.